februari 2015

Het was bijna middernacht. En koud. Mijn wekker zou over vijf uurtjes gaan. En het duurde nog zeker een uur voordat ik weer thuis zou zijn. Het ergste was, ik wíst dat mijn reis deze avond wat langer zou duren. Het was mijn eigen keuze om vandaag te reizen, terwijl dat echt niet had gehoeven.

Mijn hoofd duizelde. Tijdens het overleg vlogen vaktermen over tafel waar ik nog nooit van gehoord had: ‘CMS’, ‘CRM’, ‘USP’, ‘ROI’ en nog meer van zulke afkortingen. Ik noteerde ze stuk voor stuk. In de trein onderweg weg naar huis zocht ik op wat het allemaal betekende.