Auteur: Martin Janssen

“Ik laat me niet tegenhouden door zo’n beslissing”, zeg ik tegen mijn vriendin. “Ik ga het gewoon doen, dan maar zonder Expedia”, vervolg ik. Ze kijkt vol bewondering in mijn ogen. “Dat vind ik nou zo mooi aan jou; jij blijft positief, volgt je hart, weet wat je wilt en doet dat ook.”

Utrecht Centraal. Een koploper staat al urenlang stil op het spoor. Niemand die iets omroept. Reizigers op het perron blijven roerloos staan. “Kom”, zegt mijn broer. “We lopen nog een rondje, er rijden er nog wel meer.” De enige treinen die ik zie aankomen en vertrekken, zijn goederentreinen. Lichtelijk teleurgesteld hobbel ik achter hem aan.

Na de aankondiging van het ontslag in mijn ‘Curricolumn vitae’ van vorige week volgen de gebeurtenissen elkaar in sneltreinvaart op. Opeens gaan er allemaal deuren voor mij open. Opeens zijn daar tal van mensen die mij willen helpen. Opeens heb ik overal tijd voor.